Er is weinig onderzoek gebeurd naar volwassenen die zichzelf verwonden. Uiteraard zijn er volwassenen die zichzelf verwonden, maar concrete cijfers zijn er niet te vinden. Er wordt vooral onderzoek gedaan naar jongeren en adolesenten. Misschien verwondde je jezelf voor de eerste keer toen je nog jong was, of ben je jezelf pas op latere leeftijd beginnen verwonden na een ingrijpende gebeurtenis? Je hebt misschien al een partner, bent getrouwd, hebt werk of je bent al jarenlang bezig om je uit de psychiatrie uit te worstelen. Je partner begrijpt je zelfverwonding niet, je krijgt vragen op je werk over je lange mouwen, je kinderen vragen wanneer je eens met hen kan gaan zwemmen en je probeert je probleem al jaren te verstoppen. Het is alleszins duidelijk dat volwassenen die zichzelf verwonden vaak andere problemen hebben dan jongeren die zichzelf verwonden. Zelfverwonding is ingrijpend voor verschillende aspecten van je leven.
Je bent alvast niet alleen. Ik ben een dertiger en ik verwond mezelf. Al jaren. De problemen waar ik tegenaan loop zijn hoogstwaarschijnlijk niet dezelfde als diegene waar jij tegenaan loopt. Toch zijn er vast een aantal dingen waar je je in herkent. Het is alvast belangrijk dat je een vertrouwenspersoon hebt. Een psycholoog, psychiater, huisarts partner, goede vriend/vriendin. Je hoeft het niet alleen te dragen. Deel het met iemand die je vertrouwt.
Zoek professionele hulp. Bij mij was zelfverwonding een uiting van een ernstige psychiatrische problematiek. Dat is niet bij iedereen het geval, toch is het belangrijk dat je hulp zoekt. Hoe sneller hoe beter. Zelfverwonding is in alle gevallen ernstig genoeg om professionele hulp voor te zoeken, hoe minimaal het ook is. Een paar gesprekken met een professional zijn misschien al genoeg om de onderliggende oorzaken van jouw zelfverwonding te vinden.
Veroordeel jezelf niet. Voor mij is het een belangrijke factor geweest om mild te zijn voor mezelf, tijdens het proces van herstellen van mijn zelfverwonding. Hoe minder ik mezelf verwondde, hoe beter, desondanks was het belangrijk dat ik mezelf niet veroordeelde als ik het uitzonderlijk toch eens deed. Meestal is zelfverwonding een uiting van een onderliggende oorzaak en kan je er pas mee stoppen als je daarmee in het reine gekomen bent.